Abonnementkosten: € 29.50
Beschrijving: Cor Gout heeft weer een geweldige verhalenbundel geschreven: 'De stilte die volgt op het woord'. Net als in zijn eerste bundel 'Noirette' (zie Gonzo 60) is dit boek een werveling van droombeelden en herinneringen aan een wereld die tot het verleden behoort en waarin de kindertijd, het ouder worden en de dood overheersen.Stel je een statige villa uit het einde van de negentiende eeuw voor, in de nabijheid van een groot, bekoorlijk park. Een villa die de tand des tijds doorstaan heeft en waarin, doorheen de ruime, met antiek gemeubileerde kamers, de geesten van afgestorven voorvaderen rondwaren. Als een schim zit de schrijver aan zijn rommelige tafel en haalt hij nostalgisch herinneringen op aan een voor immer voorbije kindertijd. De verrukking voor een kerstgeschenk, het kleine verdrietje bij het verlies van enkele knikkers, de huivering voor een lege, zonovergoten plek in het midden van een duister bos, een kikker in een verwilderd grasperk, de stem van een oom die een sprookje voorleest... het zijn even zovele herinneringen die de magie van de kindertijd oproepen en ons vervullen met een diepe melancholie. De moeder die verhaalt over de oorlogstijd, Russische balalaikaspelers in het Scala van Den Haag, de herinnering aan een vroegere medestudent die aan de drank geraakt is, aan een levenslustig tienermeisje dat dezelfde weg opgegaan is, aan een psychiaterszoon die schilder wilde worden, aan een fotograaf die fout was in de oorlog, aan de grootvader die tussen de twee wereldoorlogen aan het hof van Wilhelmina diende... het zijn stuk voor stuk kleine miniaturen die, waren het schilderijen, ingelijst mochten worden.Als een droom in een droom, stapt de schrijver van de ene vertelling in de andere, die er achter verborgen lag. Zoals in het verhaal 'De klepel', dat de geest van Kafka oproept. Als de schrijver tijdens een Beckettfestival, geschminkt en gekleed als Dr. Caligaris somnambulist, tijdens een leeg moment terecht komt in een donker rommelhok in de kelders van een jeugdcentrum, ontwaart hij er een piepklein meisje, niet groter dan een pink, dat hem vertelt van de tijd in een meisjesinternaat in de jaren zestig. In een ander verhaal droomt de schrijver dat Mies Bouwman, tv-diva van weleer, op zijn schoot komt zitten, en de woorden die dan uit zijn mond vliegen 'rukken het azuur van de hemel losâ� - als in een verbale hallucinatie.Ook in deze bundel vloeien werkelijkheid en fantasie in elkaar over, en weet de schrijver een heel eigen universum op te roepen waarin de ruimte en de tijd buitengewone eigenschappen toegemeten krijgen. Maar het is bovenal een poetisch universum waarvan we, met de woorden van Raoul Vaneigem, kunnen zeggen: 'De poezie weerklinkt zodra de stemmen verstommen.â�

Dit artikel wordt u aangeboden door: Wannaboeks-Algemeen
Mail dit artikel naar een vriend / kennis / familielid