Abonnementkosten: € 12.90
Beschrijving: 'Kun je je een stad voorstellen. Een grote stad? Een echt heel, heel, HEEL grote stad? Ik bedoel: in Amsterdam wonen minder dan één miljoen mensen. In Istanboel meer dan vijf miljoen. Bombay: meer dan elf miljoen. Mexico-Stad: meer dan zestien miljoen! Dat lijkt misschien veel, maar het is niet meer dan een dorp vergeleken met de stad waar ik geboren ben.'Grenzeloze overdrijving is een prettige eigenschap van jongetjes met te veel fantasie. In de jeugdliteratuur dreigt, zeker na de dood van Paul Biegel, een ernstig tekort aan dit soort jongetjes. Gelukkig is Thijs Goverde er ook zo een. In De wraak van de meesterdief verzint hij erop los en toont zich ongevoelig voor nuances.De wraak van de meesterdief is het eerste deel van een sprookjesachtige trilogie over twee jongens met uitzonderlijke talenten. De een is goed in liegen, de ander in stelen. Allebei worden ze rijk en machtig; de leugenaar als mode ontwerpende baron in de bovenwereld, de dief als topcrimineel in de onderwereld.Het decor is het schilderachtige Duim. In de meeste atlassen is die stad niet te vinden omdat ze te ouderwets is en te sprookjesachtig om door moderne satellieten te worden gefotografeerd. Desalniettemin is Duim zo groot, dat het in het noorden een poolklimaat heeft en in het zuiden tropische temperaturen heersen. De burgemeester heet er keizer en de wijken worden aangevoerd door hertogen, graven en baronnen.Maar zoals de naam al een beetje verraadt, is Duim bovenal een toverpot vol nauwelijks te geloven verhalen. De slechteriken van Roald Dahl en Charles Dickens zouden het er bijzonder naar hun zin hebben gehad, net als de ridders en prinsen van onze eigen Tonke Dragt. En op elke straathoek staat een ruige rover, die zo lijkt te zijn weggelopen uit de boeken van Paul Biegel en Astrid Lindgren.Zelden verschijnt er een kinderboek dat zo schatplichtig is aan grote voorgangers, en toch pretentieloos en fris is. Goverde , opgegroeid in de jaren zeventig en een jaar of vijf geleden gedebuteerd met verhalen in Donald Duck, doet er in al zijn bescheidenheid niet eens geheimzinnig over: zijn kinderboeken zijn één grote dankbetuiging aan de vertellers van zijn jeugd.Maar die bescheidenheid is zo langzamerhand niet meer nodig, want hij brengt het er zelf inmiddels ook helemaal niet onaardig van af. Stilistisch is hij nog steeds niet zo'n hoogvlieger als zijn voorbeelden, maar hij heeft heus wel iets eigens te bieden. In zijn werk verraadt zich zijn vorige leven als cabaretier: hij voorziet zijn verhalen van fijne steken onder water die het voorlezen, waar dit boek werkelijk om schreeuwt, voor alle partijen extra aangenaam maken.De mensheid wil bedrogen worden en dat begint al gelijk in het eerste hoofdstuk, waar een kersverse moeder haar man wijsmaakt dat ze een ei heeft gelegd. Deze vogelhandelaar wil geen kinderen, maar als er ineens een ei in de wieg ligt, is hij met stomheid geslagen. Zeker als er ook nog een doodgewone baby uit komt. `Krijg nou wat', stamelt vader. `Ja', zegt moeder, `wie had dat gedacht?'Het begint onschuldig maar het gaat van kwaad tot erger als de leugenachtige zoon van de vogelhandelaar zichzelf naar de hoogste regionen van de maatschappij probeert te liegen. Goverde denkt over dit gegeven maar liefst drie boeken vol te kunnen schrijven. En dat mag hij. Het immense verzinplezier van deze schrijver zou wel eens verslavend kunnen blijken te zijn.Goverde weet in een enorm tempo en met komische terzijdes de overdrijving en de leugens die we zo goed kennen van kroegpraat, tot kunst te verheffen. Is de ik-persoon eigenlijk wel betrouwbaar? Overdrijft hij een beetje of liegt hij dat hij barst? Als in een van de avonturen de schaduwen van de paarden vastvriezen aan het wegdek, ziet de liefhebber van dit soort verhalen een knipoog naar de grootste fantast van allemaal: baron van Münchhausen, die in dit boek misschien wel Goverdes grootste voorbeeld is.En dat is precies wat De wraak van de meesterdief sterker maakt dan zijn vorige werk. Tot nu toe waren zijn ideeën aardig, maar waren zijn boeken niet altijd even geslaagd, omdat zijn manier van schrijven nog een tikje te onhandig was. Dialogen kwamen niet altijd van de grond, en zijn verhaallijnen bleven nogal eens steken in een aaneenschakeling van voorvalletjes. In zijn nieuwste boek heeft hij het beginnersgepruts van zich afgeworpen. Thijs Goverde lijkt zijn draai eindelijk te hebben gevonden. Een auteur om in de gaten te houden!

Dit artikel wordt u aangeboden door: Wannaboeks-Algemeen
Mail dit artikel naar een vriend / kennis / familielid